Marije Bergmans rondt studie Professionele Communicatie af

Hoe komt het dat binnen teams bepaalde zaken niet worden uitgesproken? Welk oud zeer zit betere prestaties in de weg? Dat soort vragen intrigeert Marije Bergmans. Het waren onderwerpen die ook aan bod kwamen in de post-hbo-opleiding Professionele Communicatie, die ze eind juni afrondde bij Phoenix Opleidingen. Wat ze in die drie jaar heeft geleerd, helpt haar in haar werk als consultant en (team)coach bij Ami, maar ook in haar persoonlijk leven. 

 

Waarom ben je deze studie gaan doen?

“Ik had me al ingeschreven voor de studie, toen ik in de zomer van 2020 bij Ami begon. Dat sloot goed op elkaar aan, ik wilde meer de menskant op en impact maken: hoe kun je ervoor zorgen dat mensen optimaal samenwerken en teams goed presteren. En tegelijkertijd dat de individuele teamleden goed in hun vel zitten en zich kunnen ontwikkelen.”

 

Helpt de opleiding die je nu gedaan hebt, daarbij?

“Ja zeker. Een belangrijk deel van samenwerken, tussen twee mensen, binnen teams en tussen teams, speelt zich op onbewust en onderbewust niveau af. Dat is dus niet rationeel en ook niet altijd of direct zichtbaar. In de Phoenix-opleiding is veel aandacht voor wat gebeurt in de ontmoeting tussen mensen – en hoe dat komt. Dus eerst moet je dat herkennen en ervaren. En vervolgens kunnen duiden: wat is dat dan? Waar komt het vandaan? En hoe kan ik ermee werken? Deze opleiding heeft me daar heel erg bewust van gemaakt en hoe je daar een positieve draai aan kunt geven, zodat mensen er verder mee komen.”

 

Heeft het je gebracht waar je op hoopte?  

“Meer dan dat! Doordat je ook met jezelf aan de slag gaat: je overtuigingen, motivaties en je gedrag. Het lijkt wel alsof je drie jaar lang één dag per week therapie hebt, haha.

Er zit natuurlijk heel veel theorie en achtergrond in het programma. Bijvoorbeeld over ontwikkelingspsychologie en over transactionele analyse. Tegelijkertijd kom je jezelf tegen en ben ik goed gaan begrijpen wie ik ben. Ik had niet verwacht dat ik zoveel milder naar mezelf zou kunnen worden. Dat het me zoveel zelfvertrouwen zou geven. Dat is, als ik terugkijk, echt een heel mooie bonus.

Wat ik ook leuk vind aan Phoenix, is dat het zo’n ervaringsgerichte opleiding is. Dat je datgene wat je geleerd hebt, de volgende dag al in praktijk kunt brengen bij de begeleiding van mensen en teams.”

 

Dus je hebt er in je werk bij Ami daadwerkelijk profijt van?

“Oh ja, zeker. Ik denk dat ik in staat ben om scherper te zien wat er gebeurt in teams, en daar ook op kan reflecteren met die teams. Ik weet daar nu ook betekenisvollere vragen over te stellen, heb meer lef heb om dieper te gaan. In de sectoren waar wij veel werken, gaat het al heel snel over de techniek en de inhoud. Ook dan, of juist dan is het belangrijk te kijken wat er gebeurt tijdens een gesprek of vergadering: wat gebeurt er in deze relatie? Of hoe komt het nu eigenlijk dat we bepaalde zaken niet met elkaar uitspreken? Dat zijn vragen die niet zo snel gesteld worden, maar die wel van wezenlijk belang zijn.”

 

Kun je een concreet voorbeeld geven?

“In de drie jaar dat ik nu bij Ami werk, is me duidelijk geworden dat ik echt een grote passie heb voor veiligheid in teams. Dat gaat dan niet alleen over fysieke veiligheid, maar ook over sociaal-psychologische veiligheid. En op dat vlak helpt de opleiding me enorm. Om beter te begrijpen hoe sociale veiligheid ontstaat. En ook wat er bijvoorbeeld nog in de onderstroom kan zitten binnen een organisatie of team… Waar mensen zich misschien helemaal niet bewust van zijn, maar waar ze wel last van hebben. Doordat het iets is uit het verleden, waar nieuwe medewerkers niets van weten, maar wat wel onderdeel van de bedrijfscultuur is geworden.

Communicatie is ook belangrijk. Hoe vaak hoor je managers niet zeggen: ‘Mijn deur staat altijd open.’ En toch durft niemand over die drempel. Dat kan komen doordat die manager onbewust iets anders uitstraalt. Dat kan in heel kleine dingen zitten. Zelfs in een blik of een enkel woord. Het effect daarvan beperkt zich niet tot de manager, maar sijpelt door in het hele team of de organisatie.

En als het gaat over veiligheid creëren, gaat het ook over: mag ik mij als werknemer – zonder negatieve consequenties – uitspreken als iets niet oké voelt? Zo ja, mooi, dan heb je de basis voor sociaalpsychologische en fysieke veiligheid al gelegd. Maar op het moment dat medewerkers daar niet de tools voor hebt, of er zit iets anders in de weg om het uit te spreken, dan heb je als organisatie echt een probleem. Dan blijft die onveilige situatie bestaan. Misschien zit er wel oud zeer, waardoor je in een soort ouder-kind-positie terecht komt tussen manager en teamleden. Als je dat kunt vaststellen, uitleggen en daarmee oplossen, dat is heel fijn.” 

 

Zo’n studie is intensief. Was het goed te combineren met je werk?

“Je bent er een goede dag per week aan kwijt. Soms meer. Nu werk ik 32 uur, dus die dag had ik. Maar ik kreeg van Ami alle ruimte, bijvoorbeeld als ik eens op een andere dag naar Phoenix toe moest.”

 

Want bij Ami stimuleren ze medewerkers om zich ontwikkelen en te studeren?

“Ja, zeker. Dat hoort erbij. Wij zijn erg van de lerende teams. Je kunt niet pretenderen bij de klant een lerend team te maken als je niet zelf een lerend team hebt. Dat is zowel als geheel als op individueel niveau. Wat ook erg gestimuleerd wordt, is dat je kennis deelt. Dat je vertelt over wat je hebt geleerd, zodat de anderen daar ook van profiteren. Oké, we missen iemand tijdelijk voor een x-aantal uur per week, maar wat we ervoor terugkrijgen is het dubbel en dwars waard. We worden er allemaal beter van. Dat vind ik een erg mooie gedachte.”

Terug