“Met corona is het een bijzondere tijd om aan een nieuwe baan te beginnen, maar dit was inhoudelijk precies waar ik naar op zoek was én ik voelde meteen een klik met Ami en de collega’s. In de praktijk bevallen het werk en de sfeer me nog beter dan ik had gehoopt.” Marije Bergmans (33) is 16 juli begonnen als ‘verlichter’: ze zet zich in om de werklast te lichter te maken en helpt bij het krijgen van helderheid, zodat teams vol plezier en goede moed weten waar ze naartoe werken.

 

Was je al lang op zoek naar ander werk?

“Eigenlijk had ik een prima baan en ik hoefde niet weg. Bij het bedrijf waar ik werkte, DHM Infra, besteedde ik ongeveer 20 procent van mijn tijd aan adviesprojecten. Dat vond ik het leukste om te doen. Bij Ami kan ik er 100 procent mee bezig zijn.”

 

Je hebt Planologie gestudeerd, met een minor Bouwkunde… Dat lijkt een handige combinatie.

“Inderdaad, dat merk ik ook in de praktijk. Bij Planologie zit je meer aan de kant van ruimtelijke ordening en benader je een project vooral vanuit bestuur en beleid en volgt er later misschien eens een vlekkenplan. Bij Bouwkunde is het andersom: dan begin je met ontwerpen en ga je vervolgens uitzoeken hoe je je plan voor elkaar kunt krijgen en met welke stakeholders je te maken hebt.”

 

Wat was je eerste baan?

“Ik studeerde in 2010 af, op het hoogtepunt van de crisis. De overheid was volop aan het bezuinigen; dus er werden weinig projecten gestart. Een baan vinden was best een uitdaging. Maar Universiteit Utrecht vroeg of ik universitair docent wilde worden. Niet wat ik voor ogen had, op m’n 23e. Toen ik erover na ging denken, leek het me toch interessant. Ik ging de deur uit als student en stapte weer binnen als docent. Stond ik hoorcolleges te geven aan mensen met wie ik kort daarvoor nog samen in werkgroepen had gezeten. Dat heb ik drie jaar gedaan.”

 

En toen de consultancy in?

“Nee, iets heel anders. Ik ben met zorgleerlingen gaan werken. Heel betekenisvol werk, voor leerlingen van 11 tot 19 jaar, die extra ondersteuning nodig hadden om het te redden in het regulier onderwijs. Van autisme tot depressies en moeilijke thuissituaties. Ik leidde een vestiging van de Studiekring in Dordrecht. Het voelde alsof ik franchise-ondernemer was; veel vrijheid en afwisseling. Toen ik er wegging, had ik drie vestigingen.”

 

Waarom ging je weg dan?

“Ik wilde toch heel graag iets met Planologie gaan doen. Dat had ik niet voor niets gestudeerd. Het bleef trekken en ik zocht meer uitdaging. Toen ben ik de bouw en infra ingerold. Daar heb ik de afgelopen vier jaar heel veel mooie projecten mogen doen. Ik ben gedetacheerd geweest, onder andere bij ProRail en Hoogheemraadschap Stichtse Rijnlanden en heb mogen samenwerken met Ingenieursbureaus en aannemers. Handig, want zo kreeg ik een kijkje in de keuken bij opdrachtgevers en ik weet nu hoe het is om in lijn te werken. Maar de adviesprojecten vond ik het allerleukste: dat je ergens binnenkomt en met een prangende vraag aan de gang gaat om een probleem op te lossen.”

 

Daar komt ook die menselijke factor, het begeleiden van mensen weer terug…

“Ja, houding, gedrag, samenwerken, teambuilding… Ik ben dan wel weg uit het onderwijs, maar blijkbaar zit die kant daarvan toch echt in me. De combinatie van mens en techniek vind ik heel erg interessant.

Daar kan ik me bij Ami echt op uitleven. In de bouw- en infrasector werken superslimme mensen. Allemaal vakmensen die heel veel kennis en ervaring hebben. De technische uitdagingen weten ze heel goed op te lossen. Alleen, als het gaat om samenwerking, waar veel projecten juist op stuklopen, dat kan vaak beter.

Het resultaat hangt van meer af dan alleen de techniek: de opdrachtgever en de omgeving moeten tevreden zijn, je wilt zelf trots zijn en het gevoel hebben dat je met elkaar lekker gewerkt hebt. Dát vind ik interessant: hoe je dat voor elkaar krijgt.”

 

Ben je daar al mee aan de slag gegaan bij Ami?

“Het was een sprong in het diepe. Ik kon gelijk meedraaien met een Project Follow Up van een dijkversterkingsproject. Het was een van de eerste bijeenkomsten die weer live konden plaatsvinden na de lockdown. Een voordeel was dat ik een paar van mijn nieuwe collega’s ook meteen aan het werk kon zien.

Ik heb al meer mooie dingen mogen oppakken: diverse tenders, een assessmenttraining inclusief schapen drijven… En best bijzonder: samen met een collega heb ik onze eigen teambuildingsdag in september mogen organiseren. Leuk om dat als nieuwkomer te mogen doen.”

 

Terug